MadameRuiz schrijft over haar leven; hoe ze in het leven staat en wat dit betekent voor haar kunstenaarschap
Ergens vind ik het wel prima, dat digitale nieuwsjaarsontbijt wat ons dit jaar tijdens lockdown te wachten staat. Maar wat had ik het fijn gevonden om collega’s die dichtbij me staan een echte hand te kunnen geven, ze in de ogen aan te kunnen kijken en ze op persoonlijke wijze een gelukkig nieuwjaar te kunnen wensen.
De Incatrail leerde mij te genieten van het moment, van de reis zelf. En deze les neem ik mee in mijn ondernemerschap. Dus heb ik geen eindpunt, wel een richting. Een richting die goed voelt en smaakt naar creativiteit, rust, vrijheid en betekenisvol zijn.
Ontelbaar veel kunstenaars zijn me voorgegaan. Ik ben niet de eerste en niet de laatste die zich specialiseert in het schilderen van portretten. En dat geeft niet, ik geloof dat er plaats is voor iedereen. Ieder schildert op eigen wijze en heeft een andere visie op wat een portret is en hoe het er uit moet zijn. Ik heb me gespecialiseerd in inkt. Een eerlijk, krachtig en duurzaam materiaal. Het stroomt, het is eigenwijs, maar het is te temmen. De juiste balans vinden tussen controle houden en loslaten. Dat is wat mij zo aanspreekt aan oost-indische inkt.
