❤ Mijn man huppelt overigens niet

March Meet the Maker: MadameRuiz

Het is 1 maart en dat betekent dat #marchmeetthemaker is gestart. Eerlijk gezegd weet ik er nog weinig van, maar ik ga het vast wel meemaken wat het precies in houdt. Het thema van dag 1 is ‘Jij en jouw werk’. Dat lijkt me een vrij eenvoudig begin, dus we gaan er het beste van maken, haha.

Hoe ik dat doe? Geen idee.

Ik ben Miriam, de naam achter MadameRuiz. Ik ben geboren in Nuenen, en via Son en Breugel, Breda, Eindhoven, en ’s-Hertogenbosch terecht gekomen in het kleine Geffen. Of all places. Ik ben kunstenares, zangeres en geef zelfs ook nog een beetje les in de kunsten aan havo- en vwo-bovenbouwleerlingen. Daarnaast heb ik nog 2 kinderen om me heen huppelen en een man, die huppelt overigens niet. Ik hou van een diverse week om het zo maar even te zeggen. Een bezige bij, zou ook een geschikte manier zijn om me te omschrijven. Hoe ik dat doe? Geen idee, maar meestal, met de nadruk op meestal, krijg ik de zaken wel gecombineerd.

Met een diploma en 2 nominaties op zak was ik klaar voor het 'zwarte gat'

Maar laten we het hier vooral even bij de kunst houden, om de boel nog een beetje gestructureerd te laten. In 2007 studeerde ik af aan de kunstacademie AKV|St. Joost in Breda. Met een diploma en 2 nominaties op zak (St.Joostpenning en de Art Olive Award), had ik eigenlijk geen enkel idee waar te beginnen. Het ‘zwarte gat’ na de academietijd volgde. Ik had een jaar lang atelierruimte gewonnen bij stichting Kop en probeerde mijn weg te vinden als zelfstandige in de kunst- en vormgevingswereld. Met weinig succes overigens. Ik vond alles leuk, kon ook vrij veel, maar had nergens focus. Joh?

Zoektocht naar mijn grote liefde

Ik heb een hele zoektocht achter de rug, via diverse disciplines, zowel autonoom als toegepast ben ik na enkele jaren gaan schilderen. Eerst met acryl, en later, zoals jullie weten in oost-indische inkt. Die laatste stap, die werd overigens gezet door de komst van mijn kindjes. Acrylverf bleek absoluut niet te combineren met kleine kindjes, hierover later meer, dus had ik geen andere keuze dan een andere weg in te slaan. Met geluk, want in oost-indische inkt heb ik inmiddels mijn grote liefde gevonden.

Steeds groter en verfijnder

Het begon met kleine, autonome portretjes op a4, van fashionable ladies en grote namen uit de muziekindustrie. Later begonnen de opdrachten binnen te komen van particulieren, werd mijn stijl steeds een beetje verfijnder, en werden mijn formaten steeds een beetje groter. Inmiddels werk ik voornamelijk in opdracht van particulieren, zowel op klein formaat (circa 13x18cm) als op groot formaat (circa 80x120cm ofwel 100x100cm). Mega leuk, mega ontspannend, maar ook regelmatig mega intensief.

Echt niets is dubbelzinnig bedoeld

Wat ik het leukste vind? Groot, zeker weten! Maar voor mijn lichaam is de combinatie met klein echt een noodzaak. En als dat even niet lukt, dan vind ik uitkomst bij diverse yoga-oefeningen, wekelijkse danslessen én het spierballenapparaat van mijn man. Even mijn spieren de andere kant op in plaats van voorovergebogen over de tafel heen.

error

Vind je MadameRuiz leuk? Vertel het vrienden!